دریاچه ناترون تانزانیا دریاچهای نمکی-قلیایی است. در شمال تانزانیا قرار گرفته است. اتفاقاتی در این دریاچه رخ داده است که ذهن هر کسی را درگیر میکند. همه میگویند رمز و رازی در دریاچه ناترون وجود دارد! چه رمز و رازی در آنجاست که خفاشها، فلامینگوها و حتی گاومیشهایی با جثه بزرگ را طعمه خود کرده است. حقیقت این ماجرا چیست؟ اگر به کشف این حقیقت جذاب و دیدنی علاقه دارید، با داوین گشت همراه باشید.
دریاچه ناترون تانزانیا
آفریقا در تمامی ادوار تاریخ یکی از زیباترین و پر جاذبه ترین مقاصد گردشگری دنیا به حساب می آمده است. شگفتی های فراوانی را در خود جای داده است. دریاچه ناترون در شهر تانزانیا در آفریقای جنوبی یک جای بسیار شگفتانگیز طبیعی است. دریاچه ناترون که ششمین دریاچه بزرگ تانزانیا می باشد را می توان از مهم ترین دریاچه های نمک این کشور به حساب آورد. ناترون از رود ایوازو نیرو سرچشمه می گیرد. این آب در مسیر رسیدن به دریاچه از چشمه های آب گرم متعددی عبور می کند که مواد معدنی زیادی را وارد آب می کند. این دریاچه سرخ رنگ همچون قاتلی می ماند که پرندگان و جاندارانی که وارد آن می شوند به سرعت خشک شده و تنها بخش هایی از جسد آن ها باقی می ماند.
رنگ سرخ دریاچه به دلیل وجود سدیم کربنات در آب و واکنش با مواد دیگر می باشد. دلیل اینکه نام ناترون برای این دریاچه انتخاب شده است هم وجود مخلوط نمک و مواد معدنی است که زمان کاهش سطح آب قابل مشاهده هستند. ناترون ترکیبی از بیکربنات سدیم و کربنات سدیم است که از آتشفشان خارج میشود. دمای آب کم عمق حدودا به 60 درجه سانتیگراد می رسد. در نزدیکی مرز کنیا دریاچه ناترون توسط برخی چشمههای کوچک غنی از مواد معدنی تغذیه میشود. همچنین PH آب بین 7 تا 9 است. میتوان گفت مواد موجود در آب دریاچه همان موادی است که مصریان باستان برای ساخت مومیاییها از آن بهره میگرفتند.
عکاس پرندگان دریاچه ناترون
طبق گفتهی نیک برندت، عکاسی که سوژههایش را از پرندگان مومیای شده این دریاچه گرفته است آب ناترون به قدری وحشتناک است که میتواند فیلم دوربین را در عرض چند ثانیه نابود کند. او به گونهای خاص تعدادی از پرندگان را دوباره به آب بازگرداند که انگار دوباره به زندگی برگشتهاند. تصور اغلب مردم از عکسهای نیک برندت این است که این پرندگان بلافاصله بعد از ورود به آب تبدیل به سنگ شدهاند. دریاچه ناترون تانزانیا یکی از آرام ترین دریاچه های آفریقا است. اما در کنار این سکوت، مقصد بسیار خوبی برای گرفتن عکس های عجیب و غریب و باور نکردنی است. دریاچه ناترون یکی از دو دریاچه قلیایی در آن منطقه می باشد که در شرق آفریقا واقع شده است.
لاشه پرندگان در ساحل
در فصول گرم سال که سطح آب کم می شود و عقب نشینی می کند، لاشه های فراوانی از پرندگان و حیوانات مختلف را می توان در ساحل دریاچه مشاهده کرد. گفته می شود وجود این مواد معدنی و شیمیایی در دریاچه ناترون، سطحی صیقلی همچون شیشه در آن به وجود آورده که پرندگان از بالا تصویر خود را روی آن می بینند و به دلیل جذابیتی که برایشان دارد به پایین آمده و نتیجه چیزی جز به دام افتادن آن ها نمی شود. خوب است بدانید که این سطح شفاف و صیقلی تنها موجب گمراه شدن پرندگان و جانوران نمی شود. مدتی قبل یک هلیکوپتر با این تصور که این مکان سراب می باشد در آن سقوط کرد و لاشه آن هم خیلی سریع در این آب پوسیده شد.
آب این دریاچه بسیار شور است و درجه حرارت آن بسیار بالاست. این دریاچه برای پرنده ها بسیار خطرناک است. اما برای فلامینگوها شرایطی بسیار مناسب و مطبوع دارد. اما همانطور که گفتیم این شرایط مطبوع فقط برای فلاینگوها مناسب است نه برای حیوانات و یا حتی پرندگان دیگر. زیرا؛ به محض نزدیک شدن به این دریاچه و یا تماس آنان با آب، آن ها می سوزند! این دریاچه با دیگر دریاچه هایی که در عمرتان دیده اید فرق دارد. چه از نظر ظاهری و چه از نظر خواص شیمیایی! در واقع هیچ کس در دنیا نیست که قبول کند در کنار این دریاچه به پیک نیک برود. زیرا ممکن است حتی به انسان ها نیز آسیب برساند.
محل زندگی موجوداتی با شرایط سخت
اما با تمام این توصیفاتی که کردیم فکر نکنید که این دریاچه غیرقابل زیست است و هیچ موجود زنده ای در آن دوام نمی آورد! این دریاچه محل زندگی موجوداتی است که توانایی زندگی در شرایط سخت آن را دارند. دریاچه ناترون در ارتفاعی برابر با ۶۰۰ متری از سطح دریا که عمقش عموما به بیش از ۳ متر تجاوز نمی کند و عرض آن نسبت به میزان آبش نیز متفاوت است، می باشد. طول این دریاچهی داغ و البته شور نیز در حدود ۵۷ کیلومتر است و نزدیک به ۲۲ کیلومتر نیز طول دارد.
همانگونه که پیشتر خاطر نشان کردیم، بی شک زندگی در این دریاچه برای هر موجودی طاقت فرسا و سخت و یا حتی کشنده است. اما فلامینگوها با آن سازگارند. ماهیهایی که شرایط محیطی قلیایی دارند به همراه باکتریهای نمک دوست میتوانند در محیط دریاچه ناترون به راحتی زندگی کنند و در این زیست بوم خاص راحت باشند.
با کمال تاسف آرامش دریاچه ناترون و همچنین جمعیت فلامینگوهای آن توسط نیروگاه برق آبی ای که قصد دارند در رودخانه اواسو بسازند، تهدید می شود. (این رودخانه منبع اصلی تغذیه دریاچه ناترون است). از آنجایی که این دریاچه دور افتاده است و حتی تا سال ۱۹۵۴ توسط اروپایی ها کشف نشده بود، هیچ حفاظت و مراقبتی بر روی این دریاچه و جمعیت فلامینگوهای آن وجود ندارد.
دسترسی به دریاچه ناترون
اگرچه این ناحیه از تانزانیا شامل برخی از بهترین نقاط آفریقا است. اما اغلب به دلیل نزدیکی به سرنگتی تعداد اندکی به آنجا میروند. در واقع میتوان گفت سفر به دریاچهی ناترون به دلیل برجستگی نقاط منفی آن سفر معمولی نخواهد بود. به دلیل گرمی بیش از اندازه در اطراف دریاچه احتمال اینکه بتوانید خودتان را با شرایط ناترون وفق دهید اندک است. اغلب سافاریهای با کیفیت مسیر آروشا، تراجیری، انگورونگورو و سرنگتی را برای رفتن به دریاچه انتخاب میکنند. به گفتهی برخی، این راه به دلیل دزدی های زیاد و غارت راهزنان آفریقایی در گذاشته راه امنی نبوده است. شاید بتوان گفت دلیل اصلی کم ترافیک بودن مسیر ناترون سفر سخت زمینی در جادههای خاکی و پر از دستانداز است که دو روزه کامل طول میکشد. مسیر بازگشت با هواپیما خواهد بود.
