چطور در ایام کرونا سفر کنیم؟

شیوع ویروس کرونا باعث شده است که سفر کردن با محدودیت هایی رو به رو باشد.
شایع شدن این ویروس، تفریحات در میان مردم را دچار تغییراتی کرده است.
هر سال با شروع فصل تابستان، سفرها هم آغاز می شد.

معمولا افراد با شروع فصل گرما به یک سفر تفریحی می‌رفتند و خستگی کار کردن و ساکن بودن را
از تن به در می‌کردند، اما امسال با وجود ویروس کرونا و آمار بالای ابتلا به آن همگی در خانه مانده ایم و
حس مرغ توی قفس را داریم.

انگار پشت میله‌هایی گیر افتاده‌ایم و هی دور و برخودمان می‌چرخیم. بدتر از همه، آدم به بچه‌ مدرسه‌ای‌ها که نگاه می‌کند حالش گرفته می‌شود.
با اینکه ماه‌هاست تعطیل هستند، از زمان مدرسه‌ رفتن کلافه‌ تر شده‌اند.
پدر و مادر‌ها مدام به این فکر می‌کنند که امروز چطور این بچه را سرگرم کنیم؟

در ماه های اخیر به امید آمدن تابستان و گرم شدن هوا که باعث پایین آمدن شدت ویروس کرونا می شود
و می توان مانند روال عادی به سفر رفت زندگی کردیم.
اما با آغاز سفر ها، ویروس کرونا مجدد شایع شد و گرمای هوا هم در آن تاثیری نگذاشت.

آدمی موجودی است خلاق که در بحران های زندگی دست به هر کاری می زند تا زندگی را
در شرایط سخت برای خود آسان کند.
اینکه خلاقیت در محدودیت گل می‌کند، حرف نیست، تاکنون اتفاق افتاده است.

حالا که برای در امان ماندن از این ویروس خطرناک باید از روال عادی زندگی دست بکشیم و حداقل تا پایین آمدن آمار ابتلا در میان مردم در خانه بمانیم،
باید فکر اساسی برای داشتن زندگی مفرح و شاد خود بکنیم.
این ویروس باعث شده است که ما در فضای خانه خود اسیر شویم و احساس ناخوشایند حبس بودن در قفس را داشته باشیم.

در برابر کرونا تسلیم شویم ؟

اما نباید تسلیم شد! کرونا به خودی خود روحیه ما را تضعیف کرده است، نباید خودمان هم به آن دامن بزنیم.
باید در همین شرایط هر چند بحرانی و ناخوشایند زندگی را لذت بخش کنیم و از کنار هم بودن نهایت لذت را ببریم.
یکی از راه های که میتوان از کسالت و بی حوصلگی ما در این ایام بکاهد
سفر رفتن به شیوه نوین و با توجه به نکات بهداشتی لازم است.

در این مقاله داوین گشت قصد دارد راه کاری در جهت ایجاد زندگی شاد حتی در ایامی که
با کرونا دست و پنجه نرم می کنیم به شما عزیزان ارائه دهد.

ما اینجا می‌خواهیم با شما درباره سفر در شهر گپ بزنیم و به دیدگاه‌های مختلفی که اکنون
در این رابطه در دنیا زمزمه می‌شود نگاهی بیندازیم.

شما فکر می‌کنید اصلا می‌شود آدم توی شهر خودش سفر کند و لذت ببرد؟

چگونه در زمان کرونا به شهر خود سفر کنیم!

استیکیشن نوعی از سفر در دوران کرونا محسوب می شود که بر اساس توجه به نکات ایمنی صورت می گیرد.
این روزها از استیکیشن در اخبار گردشگری دنیا زیاد استفاده می‌شود.

گرچه هنوز ترجمه دقیق و خوش‌ آهنگی از این کلمه در زبان فارسی وجود ندارد،
اما بهترین برگردان آن «در خانه ماندن و تفریح کردن» یا «تفریح ‌کردن اطراف خانه» است.

این واژه نخستین‌بار حدود سال‌های ۲۰۰۵ در یک سریال کانادایی مطرح شد تا گران‌ شدن بنزین در این کشور را به چالش بکشد.
بعد از آن نیز، بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ در اوج بحران‌های اقتصادی، استفاده از این واژه در آمریکا رایج شد.

در زمان رکود قدرت پوند در سال ۲۰۰۹ هم این کلمه در انگلستان به کار برده می‌شد.
جالب اینجاست که staycation ابتدا به صورت کنایه و با زبان اعتراض به وضعیت اقتصادی استفاده می‌شد،
اما به مرور، به عنوان مدل خاصی از سفر، جایگاه خود را باز کرد.

در زمان بحران بازار در سال ۲۰۰۸ در ایالات متحده، بسیاری از خانوار‌ها به علت وضعیت بد اقتصادی‌ شان مجبور شدند از سفر به خارج از کشور و حتی شهر‌های اطراف بگذرند و شروع به کشف دوباره محیط اطراف خود کنند.

در ادامه این اتفاق، به دلیل بالا رفتن آگاهی مردم از مسائل زیست ‌محیطی،
این روش طرفداران خود را پیدا کرد.
حامیان محیط زیست در کشور‌های مختلف دنیا می‌گویند صرف نظر کردن از سفر‌های دور و
استفاده نکردن از هواپیما باعث می‌شود مصرف گاز‌های گلخانه‌ای کمتر شود.

قید سفر رفتن با هواپیما را بزنیم ؟

امروزه با بالا رفتن اهمیت مسائل زیست محیطی، افراد حاضرند قید سفر رفتن خود با هواپیما را بزنند و
به استیکیشن قناعت کنند. حتی شاید وضع بد اقتصادی و کم ‌بودن نقدینگی هم ما را به سفری از این نوع نرساند، اما کرونا چطور؟
حالا که کرونا طوری دست و پایمان را بسته است که نمی‌توانیم دست از پا خطا کنیم،
بهتر نیست یک بار هم شده با تردید به این موضوع نگاه کنیم که آیا واقعا می‌شود گردشگری را از خانه خودمان شروع کنیم؟

staycation نوع نوینی از سفر کردن است که در این سبک از سفر،
تعطیلات و وقت خود را به جای سفر به مکان‌های دور، در خانه یا اطراف خانه خود بگذرانید.
البته نه به این شکل که توی خانه بمانید و استراحت کنید یا به پارک سر کوچه بروید و روی نیمکت ولو شوید.
این واژه با کاوش و جست ‌و جو در مکان همراه است تا بتواند به شما شادی‌ای از جنس سفر رفتن بدهد.

انسان ها فارغ از هر نژادی که دارند در اغلب مواقع ترجیح می دهند مقاصد گردشگری خود را
به نقطه دور از محل اقامت خود انتخاب کنند و شاید کمتر مواردی باشد که فرد خواستار گردش و
آشنایی بیشتر با دیار و محل سکونت خود باشد.

با در نظر گرفتن شرایط فعلی، که به خاطر هم ‌زیستی با کرونا در شهر خودمان محبوس شده‌ایم،
بهتر نیست دنبال کشف همین دیار خودمان راه بیفتیم و چیز‌های جدیدی درباره مکان‌هایی پیدا کنیم که تا امروز بی‌اهمیت از کنارشان عبور می‌کردیم؟

صبر کنید! این کار به معنای راه ‌افتادن توی کوچه‌ها و رعایت ‌نکردن فاصله اجتماعی نیست.
باید راهکار درستی را در این‌ باره اجرا کنیم که سلامت خودمان و دیگران را به خطر نیندازیم و گزک دست کرونا ندهیم.

استیکیشن و فهرستی از جاهایی که دوس داریم برویم

استیکیشن به ما می‌گوید: در لحظه حال زندگی کن و از اطرافت لذت ببر.
فهرستی از مکان‌های اطرافت که همیشه دوست داشتی به آنجا بروی تهیه کن، مثلا کافی‌شاپ‌ها، سالن‌های تئاتر، پارک‌ها و…

در شرایط فعلی تهیه این فهرست‌ها باید با ملاحظات خاصی همراه باشد.
هرجا که قرار است بروی، باید اول از همه ببینی خلوت است یا نه.
برای نمونه، الان بسیاری از کافی‌شاپ‌ها مشتری ندارند و می‌توان با خیال راحت به این مکان‌ها رفت.
وقتی هم مشتری کافی‌ شاپی می‌شوی، باید اطمینان حاصل کنی که سفارشت با رعایت پروتکل‌های بهداشتی آماده می‌شود.

شاید شما هم روزی که خیلی با عجله از کوچه‌ای عبور می‌کردید، با دیدن فضا و دکور یک کافی‌شاپ،
حس کرده‌اید می‌توانید حس خوبی در این مکان داشته باشید و همان‌ جا به خودتان گفته‌اید:
«باید حتما یک سر اینجا بیام.» خب، الان فرصت خوبی است برای اینکه این شادی را به خودتان هدیه دهید.
پارک‌ها و بوستان‌های موجود در هر شهری معمولا اواسط هفته خلوت‌اند.

مثلا پارک جنگلی، رودخانه ها و درختان بلندی که سایه ‌بان ما می‌شوند،
می‌تواند گزینه بسیار خوبی برای روز‌های وسط هفته باشد.
سعی کنید مثل زمانی که به سفر می‌روید، طوری به اطرافتان توجه کنید که انگار نخستین‌ بار است
به آنجا قدم می‌گذارید. حتما چیز‌هایی کشف خواهید کرد که در سفرهایتان با آن رو به ‌رو می‌شوید.

در زمان کرونا به کجا برویم؟

آدم‌های کنجکاوی اطراف ما هستند که برای کشف چیز‌های تازه به درنوردیدن مسافت‌های طولانی نیاز ندارند.
حتما شما هم دوستانی دارید که در اوقات بیکاری راه می‌افتند توی کوچه ‌پس ‌کوچه‌های شهر و برای خودشان تور عکاسی راه می‌اندازند.

عکاسی باعث می‌شود به دنبال سوژه بگردید و همه‌ چیز را با نگاه جدیدی بسنجید.
در هر شهری که زندگی می کنیم مکان های زیادی وجود دارد که به آنها دقت نکرده ایم.
کوچه‌ها و خیابان‌های بسیار زیادی هست که هنوز حتی یک بار هم پا به آنجا نگذاشته‌ایم.

لابد پیش آمده است اتفاقی از کوچه‌ای فرعی عبور کرده باشید و با دیدن درخت منحصر به ‌فردی
یا شکل خانه‌ها و حتی فقط پنجره اتاقی، آن‌قدر سر ذوق آمده باشید که دلتان بخواهد دست دیگران را هم بگیرید و آنجا ببرید.
الان وقتش است این مکان‌های خلوت و دنج و زیبا را به هم معرفی کنیم.
ما اکنون نیاز داریم به یکدیگر الهام بدهیم، فضای مجازی به راحتی به ما اجازه این کار را می‌دهد که از زیبایی‌های سفر در شهر خودمان برای هم حرف بزنیم.

اگر باغ یا باغچه‌ ای داریم که از فرط زیاد پا گذاشتن به آنجا دیگر دل زده شده‌ایم،
سعی کنیم با تغییرات کوچکی که در فضا می‌دهیم دوباره جوری به آن نگاه کنیم که انگار برای تعطیلات به مکان جدید آمده‌ایم.

افرادی بوده‌اند که طی همین چند ماه اخیر به مزرعه‌ها و زمین‎ های کشاورزیشان پناه برده‌اند و در حال تجربه سفری چندماهه هستند.
معنای استیکیشن حتی می‌تواند از این هم فراتر برود.

توصیه می‌شود توی خانه‌هایتان چادر مسافرتی بزنید، باربکیو برپا کنید و دقیقا یک روز تعطیلتان را به شیوه پیک ‎نیک رفتن،
در خانه بگذرانید به‌خصوص اگر حیاط دارید. مطمئنا بچه‌ها خیلی بیش از ما این ‌گونه سفر‌ها را باور می‌کنند و از آن لذت می‌برند.
پس بهتر است این برنامه را حتما برای آن‌ها تدارک ببینیم.

مسافر اتاق خود باشید

«اگزویه دومستر» افسر و نویسنده فرانسوی قرن هجدهم میلادی است که در زمان زنده بودنش،
به علت دوئل با افسری دیگر، به ۴۲ روز حبس در اتاقش محکوم شد.
او در این مدت بیکار ننشست و به سفر در این فضای محدود پرداخت. بعد‌ها این تجربه را در کتابی با نام «سفر به دور اتاقم» منتشر کرد که به زبان فارسی نیز ترجمه شده است.
اگزویه دومستر در این کتاب، به شرح جزئیات موجود در اتاق می‌پردازد و با زبانی طنز،
سفر خود را تشریح می‌کند.

آلن دوباتن، نویسنده و فیلسوف ساکن بریتانیا، در کتاب «هنر سیر و سفر» خود نظرش را درباره کتاب دومستر این‌ گونه بیان کرده است:
«داستان به‌خوبی آغاز می‌شود. اگزویه در اتاق را قفل می‌کند. پیژامه آبی و صورتی‌اش را می‌پوشد. بی‌نیاز از بار سفر، به طرف نیمکت، بزرگ ‌ترین مبل اتاق، سفر می‌کند.

با دیدی تازه به آن می‌نگرد و برخی کیفیات آن را کشف می‌کند.
پایه‌های زندگی را تحسین می‌کند و لحظات خوشی را به یاد می‌آورد که
در گرما و نرمی کوسن‌هایش لمیده و رؤیای عشق و پیشرفت در حرفه‌اش را در سر پرورانده بود.
از نیمکتش، تختخوابش را مورد مداقه قرار می‌دهد. بار دیگر از دیدگاه برتر یک مسافر می‌آموزد این وسیله پیشرفته را تحسین کند.

آلن دوباتن در ادامه می‌گوید: اثر اگزویه از دیدگاهی عمیق و پر انگیزه سرچشمه گرفته است:
اینکه لذتی که از سفرهایمان می‌بریم بیشتر به قصد ذهنی‌مان از سفر بستگی دارد تا مقصدی که به آن سفر می‌کنیم.
اگر قصد سفر را به محوطه اطرافمان معطوف کنیم، چه ‌بسا کشف کنیم این مکان‌ها هیچ دست‌ کمی از کوه‌های سرفراز و جنگل‌های پر پروانه‌ای که در آمریکای جنوبی کشف شد ندارد.

نکات مرتبط با استیکیشن

نکته مهمی که در سفر به شیوه استیکیشن باید بدانیم این است که این سبک از سفر لزوما برای اقشار کم توان نخواهد بود
اگر چه افراد با توان کم اقتصادی به این قبیل سفر ها زیادتر از سایر اقشار می روند و سهم بیشتری در آن دارند
اما امروزه این سبک از سفر مخاطبان زیادی دارد و یک روش اکولوژی است که طی آن،
بوم و محل زندگی‌مان را می‌شناسیم و تجربه می‌کنیم.

حتی اگر از دسته افرادی هستید که وضع جیبتان خوب است و نگرانی مالی ندارید،
در وضعیت فعلی می‌توانید به شیوه خودتان در شهر گردش کنید.
می‌توانید یک یا چند شب را در یکی از هتل‌هایی که دوست دارید اقامت کنید.
استیکیشن در مقایسه با سفر‌هایی که هرسال تابستان داشتید این مزیت را دارد که نیازی نیست چمدانی را
دنبال خودتان بکشید یا نگران این نیستید که شب را کجا اقامت کنید.

گردشگری به شیوه آهسته

در وضع مالی خود صرفه‌جویی، و از طرفی به اقتصاد محلی نیز کمک می‌کنید.
این سبک سفر به ما می‌آموزد چطور شتاب را کنار بگذاریم و به شیوه آهسته گردشگری کنیم و وقت بگذرانیم،
مناظر اطرفمان را کشف کنیم و عجله‌ای برای رفتن از یک جا به جای دیگر نداشته باشیم،
زیرا حالا به اندازه کافی وقت داریم.

شاید اگر هرگز شرایط بحرانی و خطرناکی جهان را فرا نمی گرفت، حتی به ذهنمان هم نمی رسید که به سفر در داخل دیار چند ساله خود برویم و محیط اطراف خود را بهتر بشناسیم.
حتی اگر قرار بود زمانی این کار را بکنیم با بی انگیزگی و خجالت به آن می پرداختیم و
سفر های دور و گران قیمت را به آن ترجیح می دادیم.
اما حالا آسمان برای همه یک رنگ است، فقیر و ثروتمند نمی‌شناسد.
از آن گذشته، شاید روزی برسد که استیکیشن، به علت مزیت‌هایی که دارد، به یک فرهنگ تبدیل شود و خانواده‌ها آگاهانه انتخاب کنند
که تعطیلاتشان را در شهر خودشان سفر کنند. آن وقت است که می‌شود به این انتخابمان افتخار کنیم.