در این جهان پهناور به واسطه قدمت دیرینه اش اماکن تاریخی و گردشگری متعددی وجود دارد. اما برخی از این اماکن گردشگری نیمه تمام ماندند و هرگز کامل نشدند. در حالی که وقتی به آنها نگاه می کنیم در ظاهر یک مکان کامل شده به نظر می آیند. بعضا با نگاه کردن به برخی از این شاهکار های هنری بی نظیر تصور می شود که آنها یک مکان بی نقص و کاملی هستند در حالیکه این گونه نیست و این اماکن گردشگری نیمه تمام رها شده اند. این مکان های رها شده شامل کلیساها، معابد، قلعه ها و… می شود. در جهان از این قبیل مکان های دیدنی بسیار وجود دارد. در ادامه با داوین گشت همراه باشید تا برخی از این اماکن گردشگری نیمه تمام را در اقصی نقاط جهان بشناسید.
اسب دیوانه
یک مجسمه ای کمی دورتر از چهرههای ریاست جمهوری کوه راشمور، وجود دارد که نام این اثر چشمگیر اسب دیوانه است. این مجسمه، چهره یک جنگجوی بومی لاکوتا است که به دلیل نقش محوری اش در جنگ بزرگ سیوکس شناخته شده است. نام سازنده این مجسمه کورساک است که تصمیم داشت با ساختن مجسمه اسب دیوانه، تمام کوهستان را تصرف کند. او ساخت این مجسمه را از سال ۱۹۴۸ شروع کرد و تا قرن بیستم و چند سال پس از مرگ اش ادامه داشت. اگر چه تصور میشد که این مجسمه در سال ۱۹۹۸ کامل شود، اما وسعت کار در این پروژه به حدی بالاست که یکی از اماکن گردشگری نیمه تمام مانده لقب گرفته و هنوز کارهای زیادی باید روی مجسمه انجام شود.
برج حسن
یکی دیگر از اماکن گردشگری نیمه تمام در جهان برج حسن در مرکز مراکش است. این پروژه نتیجه تصمیم بلند پروازانه خلیفه ابویوسف یعقوب المنصور است. تصمیم بر این بوده است که این برج به یکی از بزرگترین مساجد جهان و بزرگترین مناره در کره زمین تبدیل شود. ساخت برج حسن مراکش در سال ۱۱۹۵ آغاز شد، اما با درگذشت خلیفه در سال 1199 کار روی مسجد و مناره برج حسن نیز متوقف شد و ساخت و سازهای آن دیگر از سر گرفته نشد. این برج ارتفاعی نزدیک بر ۱۴۰ فوت معادل ۴۳ متر دارد که تنها نیمی از اهداف برنامه ریزی شده اش تحقق یافته است.
یادبود ملی
یاد بود ملی یکی از آثار نیمه تمام دیگر در آتن است که این نشان نیمه تمام به خانهای شبیه است که در حیات خلوت آتن واقع شده است. در حقیقت این نشان در بالای کالتون تپه ادینبورگ قرار دارد. این بنا یک ماکت دقیق از پارتنون، معبد باستانی است که با هدف ادای احترام به مبارزان اسکاتلند در جنگهای ناپلئونی ساخته شده است. این نماد ملی بخشی از آکروپولیس را تشکیل میدهد.
ساخت این یادبود ملی با همت گروهی از نخبگان ثروتمند ادینبورگ در سال ۱۸۲۰ آغاز شد که با همت همین گروه بودجه لازم جهت ساخت این نماد جمع آوری شد و کلنگ ساخت آن در همان سال به زمین زده شد. البته برنامه ریزان پروژه نتوانستند پول کافی برای تکمیل این پروژه جمع کنند و پس از پایان کار فقط ۱۲ ستون در تپه کالتون برپا شده بود. علی رغم برنامه ریزی های فراوان در طول دهههای گذشته در جهت استفاده از این یادبود ملی، اما تا به حال هیچ کدام از آنها به نتیجه نرسیده اند.
هتل ریوگیونگ Ryugyong
در سال ۱۹۸۷ میلادی، دولت کره شمالی قصد ساخت یک هتل جدید و بسیار مجلل در پایتخت کشور، پیونگ یانگ را داشت. پروژه ای که از هر لحاظ یک پروژه جاه طلبانه و بی سابقه بود. قرار بود این هتل که در واقع یک آسمان خراش بسیار بلند و به شکل هرم ساخته می شد. بیش از ۱۰۸۰ فوت (حدود ۳۳۰ متر) ارتفاع داشته و طوری طراحی شده بود که دستکم ۳۰۰۰ اتاق و سوییت و ۵ رستوران چرخان با نمای پانورامیک نسبت به فضای بیرون داشته باشد.
این هتل ۱۰۵ طبقه که ریوگیونگ (Ryugyong Hotel) نام گرفته است (لقب شهر پیونگ یانگ به معنای پایتخت درختان بید) قرار بود دو سال پس از شروع ساخت افتتاح شود، اتفاقی که هیچگاه رخ نداد. ساختار هرمی غول پیکر هتل ریوگیونگ همچون سر و شانههای ایستاده بالای بقیه آسمان خراشهای پیونگ یانگ، دههها است که در حال پیشرفت است. اما ساخت و ساز این هتل با مشکلات زیادی مواجه شد و این مشکلات به قدری بودند که هتل ریوگیونگ لقب هتل رستاخیز را به خود اختصاص داد.
هتل بدون پنجره باقی ماند
در حالی که این سازه در سال ۱۹۹۲ به ارتفاع مورد نظر خود رسید اما برای ۱۶ سال آینده همچنان بدون پنجره و سوراخ های دیگر باقی ماند. سطح بتنی آن همچنان دست نخورده مانده و کل سازه مانند هیولایی ترسناک بر فراز شهر پیونگ یانگ دیده می شد. مشکلات اولیه مهندسی سرعت اولیه ساخت هتل را کند کرد و کره شمالی پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی وارد یک دوره بحران اقتصادی شد. بنابراین ساخت و ساز هتل ریوگیونگ در سال ۱۹۹۲ متوقف شد و فقط سایهای از طرح آن باقی ماند. البته بعدها شرکت مصری Orascom مجدداً ساخت و ساز هتل را آغاز کرد، اما نتوانست کار را به جایی برساند. امروز سردر هتل ریوگیونگ با چراغهای الای دی روشن است، اما دربهای هتل همچنان بسته هستند. طبق گزارش ها، ساخت هتل ریوگیونگ همچنان ادامه دارد.
کلیسای جامع سنت جان
این کلیسای جامع بزرگ ممکن است امروزه چشمگیر به نظر برسد، اما در واقع هنوز تمام نشده است. ادعا شده است که این ساختمان نیمه تمام قرار است بزرگترین کلیسای جامع دنیا شود. البته با داشتن پشتوانه های مالی هم چون جی پی مورگان و چهره های برجسته ای همانند استاد بزرگ ماسون های ایالت نیویورک که از این طرح حمایت می کنند، داشتن چنین آرزوی بلندی خیلی دور از واقعیت نیست.
ایده ساخت یک کلیسای جامع بزرگ اولین بار در دهه ۱۸۲۰ مطرح شد، اما ساخت این کلیسا به دلیل وجود مشکلات اقتصادی تا سال ۱۸۹۲ ساخته نشد. از آن زمان به بعد شکل ساختمان کلیسای سنت جان بارها تغییر کرد و براساس آنچه که در اسناد آمده است، روند ساخت و ساز آن در سال ۱۹۲۷ ادامه پیدا کرد. این کلیسا در طول جنگ جهانی دوم متوقف شد و تا دهه ۱۹۷۰ از سر گرفته نشد. در دهه ۱۹۹۰، به دلیل کمبود بودجه برنامههای تکمیل این برج بلند متوقف شد و قسمت جنوبی کلیسا ناتمام ماند.
در دهه 2000 آتش سوزی رخ داد که باعث آسیب به سایر قسمتهای کلیسا شد. پس از آن مرمت بخشهای آسیب دیده به پایان رسید و سایر کارهای ساختمانی کلیسای سنت جان نیز متناسب با آن انجام شدند. در حال حاضر بنای کلیسای سنت جان ناتمام مانده است و ویژگیهای طراحی اولیه آن از جمله برج بلند قسمت جنوبی آن هنوز تکمیل نشده است. با این وجود کلیسای سنت جان بزرگترین کلیسای جامع ایالات متحده آمریکا و یکی از دیدنیترین برجهای شهر نیویورک به حساب میآید.
پاگودای مینگان
در قلب میانمار شهر کوچکی با جاذبههای نجومی اش قرار گرفته است. نام این شهر پاگودای مینگان است. یک محیط گردشگری برای گردشگرانی است که قصد دارند به میانمار بروند. ساخت پاگودای مینگان در اواخر قرن ۱۸ به توصیه پادشاه باداوپایا سفارش داده شد و اگر طبق برنامه ریزی تکمیل شود، بزرگترین بنا از نوع خود در سطح جهان خواهد بود، اما ساخت آن متوقف شده است.
به دلیل استفاده از طرح اجباری در ساخت پاگودای مینگان توسط پادشاه باداوپایا، مردم محلی کار او را غیرمجاز دانستند. این اثر به دلیل خرافت و پیشگویی های انجام شده توسط اهالی میانمار در حال حاضر متوقف شده است. بسیاری از افراد معتقد هستند خرافات شاه جلوی ساخت و ساز پاگودای مینگان را گرفته است. زیرا در حین ساخت این بنا، پیشگویی شد که پادشاه پس از اتمام ساخت بنا خواهد مرد. با درگذشت پادشاه، پروژه ساخت پاگودای مینگان در کل متوقف و بنای آن در نهایت ویران شد. شکاف عمیقی که امروز در بدنه پاگودای مینکان دیده میشود، نتیجه وقوع زلزله قرن نوزدهم است.
کاسا لوما
عمارت کاسا لوما در تورنتو با معماری نئوگوتیک یکی از شاخص ترین جاذبه های گردشگری تورنتو است. از این رو که در بالای تپه قرار گرفته، به زبان اسپانیایی به معنی خانهی روی تپه نام گرفته است. این قلعه زیبا که به تقلید از سبک قرون وسطایی طراحی و بنا شده، در حقیقت، منزل شخصی سرمایهدار برجسته، عالیجناب هنری پلت بوده و با هزینه و دستور وی ساخته شده بود.
معماری بنا توسط معمار مشهور ساکن تورنتو، «ای.جی.لنوکس» صورت گرفته است. ساخت آن از سال ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۴ به طول انجامید. ۳.۵ میلیون دلار هزینه داشت. ساخت این قلعه پس از مدتی متوقف شد. طبقه سوم آن هرگز به اتمام نرسید. امروزه از بنای قلعه کاسا لوما به عنوان موزه بهره برداری میشود.
ابوالهول بزرگ جیزه
مجسمهی ابوالهول یا اسفینکس غول افسانههای مصر باستان و اسطوره ادیپ، مخلوطی از انسان و حیوان با پیکری از شیر،
مزین به بالهای عقاب و دارای سری شبیه سر زنان است. این موجود افسانهای کسانی را که موفق به حل معمای او نمیشدند
میکشت و در نظر مصریان باستان مظهر آفتاب محسوب میشد. اسفینکس بزرگ که در مصر قرار دارد
از صخرهای یکپارچه تراشیده شدهاست و ۲۰ متر ارتفاع و ۷۰ متر طول دارد.
بعد از هجوم تازیان به مصر باستان و تصرف، نام اِسفینکس را ابوالهول نهادند. ابولهول بزرگ که بخشی از مجموعه هرم جیزه به حساب میآید،
یکی از شگفت انگیزترین جاذبههای باستانی جهان است. این مجسمه با سری از انسان که تصور میشود سر پادشاه آن زمان
یعنی پادشاه خفر است و بدن یک شیر اگر چه در ظاهر کامل است، نیمهتمام ماند.
کلیسای جامع وست مینستر
کلیسای وست مینستر در لندن محل تاج گذاری، برگزاری مراسم عروسی و تدفین پادشاهان انگلیس و خاندان سلطنتی به حساب می آید. در میان
بناهای مذهبی دیگر در جهان، شهرت بسیاری پیدا کرده است. کلیسای جامع وست مینستر یک کلیسای وسیع کاتولیک رومی است. در واقع
کلیسای وست مینستر، یکی از معروفترین بناهای مذهبی در جهان به شمار میرود. بیش از 1000 سال است که
نقش مهمی در امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور انگستان دارد.
این کلیسا دارای یک نمای آجری راه راه برجسته و یک فضای داخلی تزئین شده با موزائیک است. زمانی که شما این کلیسا را از بیرون نگاه می کنید،
آن را به عنوان یک اثر تکمیل شده در نظر می گیرید در حالی که به محض ورود به این کلیسا و نگاه کردن به موزائیک های داخل کلیسا
متوجه خواهید شد که این کلیسا همچنان به اتمام نرسیده است و نیمه کاره می باشد. موزائیکهای داخلی کلیسای جامع وست مینستر
توسط معماری به نام جان فرانسیس بنتلی طراحی شده و در جای خود قرار گرفتند. این کار بعدها برعهده معماران
و طراحان دیگری گذاشته شد و تکمیل آن چند قرن است که ادامه دارد.
